Opvang is de beste propaganda tegen IS
In opinie door Tineke Bennema op 23-09-2015 | 07:57
Tekst: Tineke Bennema
Het besluit van de EU vandaag om vluchtelingen op te nemen en te verdelen is van groot belang op diverse gebieden. De solidariteit met vluchtelingen geeft hun allereerst het gevoel dat Europa hun leed erkent. Het verwijt van Arabieren dat het westen met twee maten meet als het gaat om westerse vrijheid, westerse welvaart en veiligheid, wordt ondergraven. Het is altijd een bron van frustratie voor veel westerse moslim jongeren en daarmee een bron voor radicalisering. Juist de komst van vluchtelingen kan ook jongeren aan het denken zetten over de wreedheden begaan door IS in naam van de islam.
De opvang is ook een boodschap aan IS en Assad, kijk wat jullie gedaan hebben met jullie bevolking: ze willen jullie niet. De komst van 1 miljoen vluchtelingen naar Europa en de opvang zijn de grootste anti-propaganda tegen IS tot nu toe. Bovendien zal de kennis van de Europeanen over het Midden-Oosten en de islam vergroot worden, nu zij van dichtbij kennis kunnen maken met vluchtelingen, hun verhalen, geschiedenis. Zoals mij van dit weekend overkwam.
Ik vloog met Ryanair van Dusseldorf naar Zuid-Zweden op stoel 23 C aan het gangpad was mijn plek, met links op stoel 23 B een jonge goed opgemaakte vrouw met hoofddoek, in spijkerbroek met gympjes. Aan de andere kant van het gangpad, 23 D en 23 E nog een jonge en een oudere vrouw met witte hoofddoeken. Ik vroeg in het Arabisch aan mijn buurvrouw waar ze vandaan kwam. Ze keek verbaasd en antwoordde toen: uit Syrie. Ze vertelde dat ze op weg was naar Gotenburg, een van de centrale opvangplekken voor vluchtelingen in het ruimhartige Zweden. Ze was met haar zus en vader eind vorig jaar naar Duitsland gekomen, via Turkije en Italie, zes uur met de boot. Haar moeder was net aangekomen, vorige maand en haar reis was vreselijk geweest. Ik durfde niet naar details te vragen. Ik kon wel raden waarom de vader met de twee meisjes eerst was gereisd.
Ze kwamen uit Sham, Damascus. En toen wilde ze van mij weten waar ik vandaan kwam en waar ik Arabisch had geleerd. Toen ik vertelde dat ik 7 jaar op de West Bank heb gewoond, begon ze te stralen: ‘Wij zijn ook Palestijnen!’ We moesten ontzettend lachen, even voelt het alsof oude vrienden die elkaar lang niet hebben gezien, elkaar weer ‘Waar in Palestina?’
‘Op de Westbank, vlak bij Ramallah.’
‘En jullie?
‘Mijn grootouders komen uit Safad.’ Ze behoort dus derde generatie Palestijnse vluchtelingen. Safad ligt inmiddels in Israel. Ze is nazaat van de in Palestijnse volksmond van ‘1948’. Dat staat voor de eerste grote exodus van 750.000 Palestijnen verdreven in 1948. De tweede golf van vluchtelingen vond plaats na de oorlog van 1967, goed voor 500.000 extra vluchtelingen. Ze vertelt dat ze zelf nog nooit in Palestina is geweest en wil weten waarom wij weg zijn gegaan. Dat was vanwege de oorlog in 2001, die uitbrak nadat premier Sharon de Haram al Sharif beklom.
Toen was het mijn beurt om te vragen waar zij precies vandaan kwam in Damascus. Het was even stil. Toen gaf ze zo zacht antwoord dat ik haar niet verstond. Ik herhaalde mijn vraag.
‘ Yarmouk’
Yarmouk is of liever was het Palestijnse vluchtelingenkamp dat in 2012 gebombardeerd en belegerd werd door Assad. De kampbewoners groeven meters diep in de straten op zoek naar de waterleiding die afgesloten was. Ze aten honden en katten. En gras. Uiteindelijk verloor Assad het kamp aan IS. En vervolgens kwam Jabhat al Nusra erbij. De VN bestempelde het kamp als de hel op aarde. Het is nu bijna leeg. Maar onder de laatste bewoners is tyfus uitgebroken. Ik durf haar naar niet aan te kijken. Als ik haar vraag hoe het westen de vluchtelingen het beste kan helpen, zegt ze dat ze dat niet weet.
Aan de andere kant van het gangpad delen haar zusje en moeder een kop koffie en een stuk chocola en vragen of ik ook wat wil, voordat ze het doorgeven aan mijn buurvrouw.
Dan landen we en wil ze met haar smartphone een foto maken, we zien de meren en bossen van Zweden door de flarden van wolken. Blij laat ze de foto aan haar moeder en zusje zien.
Op het vliegveld bij het afscheid draait de moeder zich nog een keer om in haar veel te grote wat gekreukelde blauwe jas en zegt: Hamdillasalame, prijs Allah voor je gezondheid.
Tineke Bennema is schrijfster en journaliste. Ze houdt van multiculti en het Midden-Oosten, ze woonde 7 jaar in Palestina en schreef onder andere: Checkpoint Jeruzalem, De Last van Khalil en Welkom in het paradijs. Je kunt haar volgen op twitter of via haar blog waarop dit stuk ook eerder verscheen.
Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.
Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!
Meer over is, tineke bennema, vluchtelingen.
Reacties
John Dubbelboer - 30/09/2015 00:15
Eerst die radicalisering. Beleidsmakers tasten hierover in het duister dus die zitten nu rechtop in hun stoel. De laatste stand van zaken was dat er zoveel bekeerde witten met psychische problemen onder de geradicaliseerden zijn en dat überhaupt puberbreinen zich in dit avontuur storten. En dan probeert Bennema ons bij de les te houden. Geen puberbrein maar het ervaren onrecht van het "meten met twee maten ", dat is de oorzaak. Om radicalisering tegen te gaan zouden we de Westerse besluitvorming dus moeten beinvloeden en dat is niet gemakkelijk. Gelukkig is niet elk "meten met twee maten" zo'n voedingsbodem voor radicalisme. In veel moslimgezinnen wordt bij de seksuele vrijheid van jongens en meisjes ook met twee maten gemeten. Geen paniek, beleidsmakers, ook al wordt er soms een meisje hierom vermoord. Dat wil overigens niet zeggen dat Het Westen geen medeschuld heeft aan de chaos in Syrie. De Westelijke interventies om Beethoven-liefhebber Khaddafi en overlever Sadam Hussein af te zetten waren controversieel omdat beide dictators op een wrange manier heel goed pasten in de politieke cultuur van het Midden Oosten.
De komst van veel vluchtelingen zou radicaliserende moslimjongeren aan het denken zetten? Vluchten naar Europa is ook gewoon migreren naar Europa en Europa is een paradijs waar je leven niet door je clan of godsdienst of geslacht wordt bepaald. Weliswaar klagen migranten dat ze hier nog meer groepsdruk ondervinden dan in hun landen van herkomst, en dat moeten Europeanen zich een keer gaan aantrekken maar er is geen oorlog tussen clans en godsdiensten.
Bij het geweld tussen clans, etnische groepen en godsdiensten zien we altijd die mooie premie dat mensen zich niet doodvechten maar vluchten. Etnische zuivering, ook begrepen als een religiegerelateerde oorlogsmisdaad, wordt soms gefaciliteerd door het asielrecht. Bezien vanuit de zuiveraars gaat het dus best goed daar in Syrie. Assad verliest steeds meer terrein. Het is volkomen onduidelijk waarom radicale moslimjongeren de ogen beschaamd zouden moeten neerslaan bij de aanblik van zoveel vluchtelingen.
Maar de grootste zegen zal volgens Bennema zijn dat de Syrische vluchtelingen veel kennis over de Islam bij de Europeanen kunnen spuien. Nu ken ik Damascus met zijn vriendelijke en beschaafde bewoners en ik durf dus te zeggen dat Syriers te beschaafd en te vriendelijk zijn om alvast bij voorbaat te worden gemanipuleerd door een dweepzieke vrouw als Tineke Bennema. Laat ze zelf beslissen wat ze hier gaan doen met de Islam, als ze al soenniet zijn. Een paar soera's voorlezen afgewisseld met passages uit de Duivelsverzen, welke Europeaan zou dat niet een leerzaam programma vinden?
Gelukkig hebben we Froukje Santing en Carolien Roelants nog, Nederlandse vrouwen die serieus over het Midden Oosten schrijven. Dwepen kan elk Hollands meisje.
Ofwel omdat het debat over de vuchtelingen veel extra weerstand tegen de islam oplevert, wat dan weer radicalisering stimuleert. Zie je wel ze moeten ons niet.
Kortom, ik ben blij dat deze mensen wat rust krijgen. Ik hoop ook dat ze zo snel mogelijk weer naar huis kunnen. Of voor de mensen in dit voorbeeld misschien doorstomen naar Palestina. Palestina wil wel opvang bieden, maar dit mag niet onder de huidige politieke verdragen.
