Vijf mythen over islamofobie, deel 4: islamofobie is niet dodelijk

In opinie door Martijn de Koning op 29-03-2015 | 16:47

In een serie van vijf artikelen behandelt antropoloog Martijn de Koning vijf mythes over islamofobie.

Na mythe 1 (Islamofobie is een uitvinding van Khomeiny), mythe 2 (Islamofobie is angst voor islam) en mythe 3 (Islamofobie is geen racisme, want moslims zijn geen ras) komt in dit artikel de vierde mythe aan de orde: islamofobie is niet dodelijk.

Kamal Raza Butt, Marwa el-Sherbini, Mohamed Aadan, Deah Shaddy Barakat, Yusor Mohammad Abu-Salha, Razan Mohammed Abu-Salha, Sunando Sen, Mohammed Saleem, Balbir Singh Sodhi, Enver Şimşek, Abdurrahim Özüdoğru, Süleyman Taşköprü, Habil Kılıç, Mehmet Turgut, İsmail Yaşar,Theodoros Boulgarides, Mehmet Kubaşık, Halit Yozgat, Michèle Kiesewetter.

Deze namen zullen slechts weinigen iets zeggen. Het is een absoluut onvolledige lijst van dodelijke slachtoffers van islamofoob racistisch geweld in de laatste 10 jaar in Europa. Maar islamofobie is toch niet dodelijk?

Dit is een opvallend en redelijk vaak terugkerend argument dat gerelateerd is aan andere argumenten: islamofobie is slechts angst of kritiek op islam. Maar ook onder moslims hoor ik het wel eens: ‘Hoe lang moet het nog duren voordat er doden vallen?’ Nou die zijn er dus al.

Opvallende uitspraken gezien de terreuraanslag door Breivik; weliswaar was die niet gericht op moslims en islam maar wel tegen moslims en islam zoals we in zijn manifest kunnen lezen. Het was gericht op jonge linkse mensen omdat links veel te voorkomend was ten opzichte van islamisering en multiculturalisme. In Duitsland hebben we de NSU gehad met een serie dodelijke aanvallen op Turkse Duitsers, in België een radicaal-rechtse groep die plannen had om moslims aan te vallen en waar ook Nederlanders bij betrokken waren en in Engeland bomaanslagen op moskeeën, een moord in Londen, een dodelijke aanslag op een man in Birmingham en nog een hele lijst van mogelijk racistische islamofobe aanvallen. Verder is het een nogal Europees argument gezien het islamofobe karakter van de etnische zuivering in Birma tegen de Rohingya moslims onder leiding van een boeddhistische monnik en in de VS de dood van Sikh omdat hij voor moslim aangezien werd (ja ook bij cultuurargumenten speelt het uiterlijk een rol) en ook meer recent nog een Indiase Amerikaan.

Parkeerproblemen

Denk ook recent aan de moord op drie jonge moslims in Chapel Hill, VS. Daarbij zien we iets interessants. In veel kringen die uitblinken in allerlei islamofobe argumenten en gedrag wordt gesteld dat het hier niet gaat om islamofobie maar om een uit de hand gelopen geschil om een parkeerplaats. Dat laatste is ook het geval, maar dat wil nog niet zeggen dat er niet ook sprake is van islamofobie. Een moord als deze is zelden eenduidig en een dader heeft vrijwel altijd meerdere motieven om specifiek deze slachtoffers uit te kiezen. Het is wel duidelijk dat de man zeer tegen islam en zeer tegen religie in het algemeen was en het uitsluiten van een islamofoob motief is dan ook bijna lachwekkend. Het gaat er ook niet om of het islamofoob is of een parkeergeschil, het gaat erom dat beiden een rol spelen. Degenen die hier heel stellig islamofobie ontkennen kunnen misschien zelfs een punt hebben, maar waar het bij hen om gaat is dat moslims altijd het nadeel van de twijfel krijgen. Niet alle moorden op moslims door witte mensen zijn islamofoob, maar sommigen zogenaamde islamcritici leggen dat structureel zo uit dat racisme en islamofobie uit het plaatje verdwijnen en ze hun eigen ideaalbeeld van een racismevrije witte samenleving en islamkritiek kunnen hooghouden.

Natuurlijk kan het zeer goed zijn dat een bepaalde daad niet alleen terug te voeren is op islamofobie. Sterker nog, dat is bijna altijd het geval zoals dat ook bij terroristische zaken het geval is of bij moord en verkrachting. Waarom dat specifieke doelwit, waarom op dat moment? Dat wordt bijna nooit verklaard door slechts één motief, maar is altijd een samenspel van meerdere motieven, aanleidingen en gelegenheid op dat moment. Dat is bij islamofobe moorden en fysieke aanvallen dus net zo goed het geval. Verklaringen van daders, slachtoffers en getuigen daarover zijn daarbij ook zelden eenduidig en volledig, maar worden bij islamofobe aanvallen vaak uitgelegd zodat het racistische islamofobe motief uit beeld verdwijnt of wordt gebagatelliseerd.

De vrouw als symbolisch slagveld

Iets dergelijks zagen we ook bij de moord op Marwa el-Sherbini. Wie? Ja juist, Marwa el-Sherbini. We kunnen de moord reduceren tot het aanvankelijk geschil op een kinderspeelplaats, maar de dader noemde haar niet voor niets ‘Moslim trut’, ‘terrorist’ en ‘islamist’. Aanvankelijk was er nauwelijks aandacht en al helemaal niet voor het islamofobe motief. En in Nederland is er de zaak van Mohamed Aadan. In Frankrijk werd een zwangere vrouw aangevallen vanwege het feit dat ze moslim was en zij verloor vervolgens haar baby.

Het is overigens niet voor niets dat vrouwen vaak het slachtoffer zijn van agressieve vormen van islamofobie. Zij nemen vaak een centrale plek in in islamofobe retoriek en vormen een belangrijk symbool waarom islam anders zou zijn dan ‘onze’ cultuur. Aangezien het vaak plaats heeft temidden van een islamofobe retoriek is die focus op vrouwen dan ook niet zozeer een bezorgdheid en boosheid om de positie van vrouwen, maar boosheid, angst en bezorgdheid over islam. De vrouw is niet meer dan een symbool in die retoriek en die kan dan ook ‘gebruikt’ worden: enerzijds als argument tegen de islam en anderzijds als focus van fysieke agressie.

Bij veel van die aanvallen zien we hoe de kreten en motiveringen van de aanvallers gerelateerd zijn aan de gemiddelde vertogen over moslims onder politici en in diverse media: ‘terrorisme’, ‘islamisme’ en moslims als een groep die hier eigenlijk niet thuishoort. Zo zien we ook dat in Frankijk vlak na het racistische en seksistische verbod op de gezichtssluier vrouwen aldaar het slachtoffer werden van verbale en fysieke aanvallen. Het zijn dat soort vertogen en beleidsmaatregelen die voortdurend terugkomen als de context waarin de aanvallen plaatsvinden, als vergoelijking en als argument om het hele fenomeen islamofobie te ontkennen of te bagatelliseren. In die zin wordt het dus tijd dat we ons eens afvragen in hoeverre en op welke manier islamofobe beleidsmaatregelen, debatten en specifieke uitspraken bijdragen aan een klimaat waarin het leven van moslims in gevaar is en waarin hun dood minder waard lijkt dan dat van andere burgers. We kunnen deze doden immers ‘islamkritische’ incidenten noemen, maar ze hebben toch echt te maken met islamofobie.

Eerder verscheen:

Mythe 1: Islamofobie is een uitvinding van Khomeiny
Mythe 2: Islamofobie is angst voor islam
Mythe 3: Islamofobie is geen racisme, want moslims zijn geen ras


Martijn de Koning is antropoloog. Dit artikel is eerder gepubliceerd op Closer, het weblog van Martijn de Koning. In overleg met Martijn de Koning wordt de serie ook op Republiek Allochtonië geplaatst. 

 

Over moslimhaat op Republiek Allochtonië
Republiek Allochtonië besteedt aandacht aan alle vormen van discriminatie, met speciale aandacht voor antisemitisme en moslimhaat. Wij geven meestal de voorkeur aan de term moslimhaat boven de term islamofobie. Onder moslimhaat verstaan wij het uitsluiten, discrimineren of bedreigen van moslims of het geweld tegen moslims of hun gebouwen. Overigens kunnen niet alleen moslims slachtoffer van 'moslimhaat' zijn, maar ook mensen die er voor anderen kennelijk als moslim uitzien. Religiekritiek rekenen wij nadrukkelijk niet tot moslimhaat of islamofobie. 

Meer over moslimhaat op dit blog hier.

Lees bijvoorbeeld het artikelen van Martijn de Koning , Brian Whitaker en  Ineke van der Valk over de term islamofobie. Meer over islamofobie hier

Volg Republiek Allochtonië op twitter of like ons op facebook.  

 

Waardeert u ons vrijwilligerswerk? U kunt het laten blijken door een bijdrage over te maken op rekeningnummer NL12INGB0006026026 ten name van de stichting Allochtonenweblog te Amsterdam. Met een donatie van 5 euro zijn we al blij. Meer mag ook!  

 


Meer over islamofobie, islamofobiemythen, martijn de koning, moslimdiscriminatie, moslimhaat, mythes.

Delen:

Reacties


John Dubbelboer - 03/04/2015 11:39

De drie abrahamitische godsdiensten zijn een plaag voor deze wereld. En dat geldt met name voor de twee gewelddadige loten van de Joodse stam die in feite dwaalleren zijn, in hoge mate parasiteren op dat Jodendom maar des te meer praatjes hebben: Christendom en Islam.
Elke poging om kritiek op Christendom en Islam te immuniseren, moet dan ook met het grootst mogelijke wantrouwen worden bezien.
Zo ook het hurzarenstukje van de Koning waarin hij de term “islamofobie” oprekt tot het domein van gewelddadig extreem rechts en dan parmantig de mythe doorprikt dat islamofobie niet gewelddadig zou zijn.
We weten dat onder Moslims gevoelens van verongelijktheid altijd een dominante rol spelen en dat geldt ook voor het gegeven dat antisemitisme in Europa zo’n sterk taboe blijkt te zijn maar moslimvijandigheid kennelijk niet.
Daar zit wel iets in. Als we denken aan het strafbare feit van ontkenning van de Holocaust, dan is het evenwicht uit het oog verloren.
Dat neemt niet weg dat we zo lang mogelijk in elk kwaad woord over Christendom en Islam kritiek moeten leren zien en moeten vermijden dat Europa gaat lijken op het Midden Oosten waar de gedachtenpolitie het leven beheerst.
Alle energie die gaat zitten in meldpunten islamofobie brengt serieuze islamkritiek in gevaar en leidt de aandacht af van het enige dat in deze tijd belangrijk is: het bestrijden van de werkloosheid onder tweede en derde generatie allochtonen.
Maar ja, daar moeten de Nederlanders inschikken en dat kost meer pijn dan je druk maken over islamofobie die uiteindelijk “tokkies” treft en dat ben jij als weldenkende Nederlander lekker niet.

Wim Heitinga - 31/03/2015 14:07

@Janfrans
De misdaden van een paar, zichzelf Islamofoob noemende gekken, heeft niets met Islamofobie te maken! Het is daarom niet fair om van vredelievende Islamofoben te vragen hier afstand van te nemen.
Helaas is er een zeer klein deel van de Islamofoben dat een geweldadige interpetatie hanteert van de uiterst vreedzame bronteksten. Dit is vooral gebaseerd op misverstanden. De teksten worden uit hun historische context gehaald en vaak worden verkeerde vertalingen gebruikt. Het kan niet genoeg worden benadrukt dat 99.9% van de Islamofoben vredelievend is.
Islamofobie = Vrede!

Janfrans Zuidema - 30/03/2015 20:05

Als Islamofoob of aanhanger van de spirituele beweging van Islamofobie (centrale leer: Islam gaat de wereld alleen maar slechter maken) ben ik gaarne bereid om mij voor deze slachtoffers van Islamofobie te verontschuldigen en te verantwoorden. Dit is niet hetgeen waarvoor Islamofobie zou moeten staan.